In de reeks van interviews van de VPR Pool, het talentenplatform voor (inval)leerkrachten in de regio Voorne-Putten en Rozenburg, vertelt dit keer Davey Kooy, leerkracht groep 6-7, over het mooie beroep van leerkracht. Waarom hij voor het vak heeft gekozen, maar ook de weg die je doorloopt voordat je zelfstandig voor een groep kan staan. Er wordt hier soms wat gemakkelijk over gedacht, maar om een goede leerkracht te worden die stevig in z’n schoenen staat, gaat een traject vooraf. De VPR Pool begeleidt ook net afgestudeerde leerkrachten en geeft ze ondersteuning indien nodig.
Van kunstrichting naar het onderwijs
‘Ik ben een creatief ingesteld persoon en was altijd aan het tekenen. Logischerwijs ben ik na mijn middelbare school naar de Kunstacademie gegaan. Na het behalen van mijn propedeuse begon ik toch te twijfelen of ik wel de juiste studiekeuze had gemaakt. In die tijd was ik wedstrijdzwemmer en ben in die periode ook training gaan geven aan jonge kinderen. Toen kwam ik erachter dat ik lesgeven ontzettend leuk vind en kreeg hier ook complimenten voor. Een vriendin die destijds de lerarenopleiding volgde, nodigde mij uit eens te komen kijken. En zo geschiedde’, vertelt Davey Kooy.
Van stagiair tot leerkracht
De LIO-stage is de eindstage in de afstudeerfase van de lerarenopleiding. LIO staat voor leraar in opleiding. Een LIO-stagiair mag onder begeleiding alle taken van de leraar vervullen en staat zelf voor de klas. ‘Ik ben geswitcht van opleiding en ben aan de Hogeschool Rotterdam de 4-jarige pabo-opleiding gaan volgen. En daar heb ik tot op de dag van vandaag geen spijt van. Ter afronding van mijn pabo-studie, liep ik eindstage bij voorheen De Krullevaar (nu De Veenvlinder) in groep 7-8. Dit was een pittige, maar leerzame stage. Ik was heel gedreven en viel daardoor op bij mijn collega’s. Na afronding van de opleiding in 2016 kon ik dan ook gelijk aan de slag. Daar was ik heel blij mee en vooral ook trots op.’
Met vallen en opstaan
Dat je niet zomaar een doorgewinterde leerkracht bent, ondervond Davey. ‘Vier dagen ging ik aan de slag bij obs De Veenvlinder en 1 dag bij obs Annie M.G. Schmidt, beiden in Spijkenisse. Bij ‘Annie’ zochten ze een leerkracht met ‘body’, maar dat was ik nog niet, bleek al snel. Vol gedrevenheid ging ik gewoon door, maar uiteindelijk brak mij dit toch op. Mijn verwachtingen van mezelf waren te hoog gespannen’, vertelt Davey. ‘Na een periode van rust en zelfreflectie heb ik mezelf weten te herpakken en kreeg ik weer zin in het lesgeven. Daarbij heb ik ook veel steun gehad van het team en de leerkrachtbegeleider vanuit de VPR Pool. Uiteindelijk heb ik gekozen voor De Veenvlinder, waar ik nu fulltime werk en mijn eigen groep in de bovenbouw heb.’
Kinderen zien groeien
‘Ik kan ervan genieten om kinderen te zien groeien. Wij geven ze dat duwtje in de rug om zich te ontwikkelen, zichzelf te leren kennen en ook om hen respect voor elkaar mee te geven. Daar doe ik het voor.’ Helaas zien we steeds minder mannen in het basisonderwijs. Hoe ervaar jij dit? ‘Dat is inderdaad jammer. Het beeld wat veel mensen van een leerkracht hebben is denk ik niet altijd terecht. Ons vak zou juist meer aanzien moeten krijgen. Ik schat in dat het salaris hierin een rol speelt en je moet het ook echt leuk vinden om binnen het passend onderwijs met verschillende kinderen te werken. Als je aan de diverse (zorg)behoeften kunt voldoen, geeft dat een enorme kick. Een kleuter vroeg mij eens: ‘Bent u nu een man of vrouw, want u heeft lang haar én een baard?’ Heel onschuldig, maar zo leuk en eerlijk als kinderen kunnen zijn. Het is dan mooi om hen te leren dat iedereen anders is en er mag zijn. Ik heb het goed naar mijn zin als leerkracht en wil de komende jaren ervaring blijven opdoen. Ook wil ik me blijven ontwikkelen en weet niet wat de toekomst me zal geven, maar dat ik iets met mensen en leren & begeleiding wil blijven doen, dat weet ik zeker’, sluit een enthousiaste Davey het gesprek af.